آن روزهایِ شـعـلـه ور یادم نرفـته            دسـتـان تـب‌دارِ پــدر یــادم نـرفـتـه

دریـا همان نزدیکی اما تشنه بودیم            بـیـتـابی و چـشـمـانِ تـر یادم نرفته

گـهـواره را بُـردند بـعـدِ گـوشـواره            هـول و وَلایِ دور و بر یادم نرفته

افـتاد خیمه دستِ یک عـدّه حرامی            آن لحـظـهٔ پُـر درد سـر یـادم نـرفته

بعد از جسارت‌ها اسارت‌ها کشیدیم            یک تکّـه نـانِ مخـتـصر یادم نرفته

یکریز در آغوش عمه بغض کردیم            زخـم زبـانِ رهـگــذر یـادم نـرفـتـه

یک گوشه خوابید و صدایش درنیامد            اشـک رقـیـه تا سـحـر یـادم نرفـتـه

دیدم به عینه روضه‌ها را پیشِ چشمم            لحـظـاتِ تـلـخِ آن سفـر یـادم نرفـته